Marco Presta: "Ik vertel het verhaal van een Italië zonder cultuur en melodie."

Een "Christmas Carol" zonder magie, kunstmatig gecorrigeerd als een vals stemgeluid. Dit is het beeld dat Marco Presta, gerenommeerd auteur en radiopresentator, heeft gekozen voor zijn moderne en oneerbiedige herinterpretatie van Dickens' meesterwerk. In zijn nieuwe roman voor Einaudi, "A Christmas Carol with Autotune", vandaag verkrijgbaar en geïllustreerd door Max Paiella, verandert de oude en gierige Ebenezer Scrooge in Aurelio Scrocchia, een cynische platenproducent die rijk wordt door "de slechte Italiaanse muziek van vandaag" te produceren. Een verhaal dat de muziekwereld als metafoor gebruikt om een ​​hele samenleving, haar hypocrisie en culturele armoede, te bekritiseren.

"Het idee kwam voort uit een suggestie van mijn redacteur bij Einaudi," legt Prest uit, en voegt eraan toe: "A Christmas Carol in het hedendaagse Italië kan alleen maar een nepkerstlied zijn, met autotune. Autotune is het perfecte symbool van de hedendaagse popmuziek: een corrector die niet echt corrigeert, maar zich vermomt. Het is bedrog." Het boek wordt zo een persoonlijke verlossing voor de auteur, die met zijn programma 'Il ruggito del coniglio' jarenlang liedjes heeft moeten verdragen en uitzenden die hij niet leuk vindt. "Eindelijk heb ik de kans gehad om te zeggen wat ik vind van deze immense fraude die de hedendaagse Italiaanse popmuziek is," geeft hij toe. "Hoewel ik, eerlijk gezegd, zelfs op de radio niet stilzit," grapt hij bitter.

In de roman hebben de zangers die Scrocchia produceert fictieve namen, maar de inspiratie is echt. "Elk is gebaseerd op een echte zanger," onthult Presta. "Een deel van het spel voor de lezer zal zijn om ze te raden." En de critici sparen het belangrijkste podium van Italië niet. "Ik heb het laatste festival van Sanremo gezien en, waarom zou ik het niet zeggen, er was geen enkel fatsoenlijk nummer," stelt hij botweg. "De melodie ontbreekt; die bestaat niet meer. Er zijn alleen stadiongezangen. De Italiaanse muziek van vandaag is een immense onderstroom van onzin die ons overweldigt en ons erger maakt." Presta's eenzaamheid doet hem soms aan zichzelf twijfelen. "Soms voel ik me dramatisch alleen in deze strijd, zo erg zelfs dat ik denk dat ik ongelijk heb. Dan zet ik de radio weer aan en overtuig ik mezelf ervan dat ik gelijk heb."

Volgens de auteur is muziek slechts het topje van de ijsberg van een diepere malaise. "Het had politiek kunnen zijn, of cinema... De Italiaanse cinema is over het algemeen slecht, televisie is afschuwelijk, en zelfs literatuur boeit me niet. We leven in een historisch ongelukkige tijd." En op sociale media is het commentaar bondig: "Ze zijn een tragedie. De mensheid zal uitsterven en alleen sociale media zullen overblijven." In dit scenario is het collectieve geweten 'verdoofd'. In tegenstelling tot de originele Scrooge, gekweld door de spoken uit zijn verleden, heeft zijn Aurelio Scrocchia een externe schok nodig: "In het boek is het een alkaloïde, die hij onbewust inneemt, en die paradoxaal genoeg een positief effect heeft: het wekt zijn geweten."

Een vernietigende kritiek die ook 'politieke correctheid' aan de kaak stelt, gedefinieerd als "grotendeels een uiting van hypocrisie. We zijn allemaal tegen seksisme, en dan komt er een zanger met gewelddadig seksistische teksten die echter 'bij de groep hoort' en plotseling niet gecensureerd zou moeten worden. Het is een spot. Een achtenswaardig heer, vele jaren geleden geboren, zei: 'Wee jullie, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars.' Er zijn er nog steeds zo veel." En als hij de huidige artistiek directeur van Sanremo, na zijn verlossing, advies moest geven? Het antwoord is bot: "Neem ontslag. Het is het enige verstandige, en bovendien doet niemand het ooit in Italië."

De illustraties van Max Paiella geven een gezicht aan deze cynische wereld en deze moeilijke verlossing. Zijn werk combineert klassieke iconografie met moderne gevoeligheid. "Het uitgangspunt was Arthur Rackham, een van de eerste illustratoren van A Christmas Carol", legt Paiella uit. "We probeerden een aantal van die stijlelementen te heroveren, maar combineerden ze met mijn passie voor strips. Frank Miller, José Muñoz en zelfs Andrea Pazienza zijn er allemaal bij." Voor Paiella, die zichzelf omschrijft als "een illustrator wiens wanhoop hem ertoe bracht komiek te worden", is dit boek een terugkeer naar zijn eerste liefde. De grootste uitdaging? "Het eerste plaatje: een compromis vinden tussen de waanzin van Via Condotti met Kerstmis en deze moderne Scrooge die iedereen verafschuwt, maar vooral zichzelf. Dit illustreren was als het maken van een storyboard voor een geweldige kerstfilm, het vertellen van het verhaal van een zoektocht naar zichzelf in een tijdperk waarin de hele mensheid verloren lijkt te zijn." (door Loredan Errico)